DIAGNOSTYKA HEMATOLOGICZNA
Nasze laboratorium wyposażone jest w nowoczesne i w pełni zautomatyzowane urządzenia do przeprowadzania badań morfologicznych i biochemicznych krwi oraz badania moczu.
Diagnostyka mikrobiologiczna/patomorfologiczna
Jeśli podczas badania klinicznego zwierzaka zachodzi potrzeba wykonania preparatu cytologicznego lub zeskrobiny, badania te wykonujemy na miejscu, a na wynik czekamy kilkanaście minut w zależności od ilości pobranych preparatów.
Gdy zachodzi potrzeba bardziej szczegółowych badań, np. antybiogram bądź badanie histopatologiczne próbki wysyłamy do specjalistycznych laboratoriów weterynaryjnych, z którymi stale współpracujemy.
Gdy zachodzi potrzeba bardziej szczegółowych badań, np. antybiogram bądź badanie histopatologiczne próbki wysyłamy do specjalistycznych laboratoriów weterynaryjnych, z którymi stale współpracujemy.
GASTROENTEROLOGIA
Badania laboratoryjne krwi
Badanie morfologiczne krwi jest szczególnie istotne u zwierząt u których zachodzi ryzyko wystąpienia neutropenii, zakażenia lub niedokrwistości, jak również u tych, u których występuje gorączka, zmniejszenie masy ciała lub utrata łaknienia w wyniku utajonej przyczyny. Jeżeli zwierzę cierpi na niedokrwistość ocenia się zmiany pod kątem niedoboru żelaza, które może występować u psów z chorobami przewodu pokarmowego. Oznaczenie profilu biochemicznego surowicy ma istotne znaczenie u zwierząt z ciężkimi wymiotami, biegunką, wodobrzuszem, niewyjaśnionym zmniejszeniem masy ciała lub utratą łaknienia. Badania te pomocne są przy stawianiu prawidłowego rozpoznania i ustalaniu stosownego leczenia zwierzęcia. U chorych zwierząt, zwłaszcza u tych, które otrzymują wiele leków, istnieje ryzyko wtórnej niewydolności nerek lub wątroby.
Badanie parazytologiczne kału
Badanie kału metodą flotacji zaleca się u prawie wszystkich zwierząt z chorobami przewodu pokarmowego lub zmniejszeniem masy ciała, zwłaszcza u szczeniąt i kociąt. Badanie pomocne jest przede wszystkim w poszukiwaniu jaj nicieni i cyst Giardia. Niektóre pasożyty okresowo wydalają niewielką liczbę jaj lub cyst, co wymaga powtarzania analiz kału w celu postawienia rozpoznania. Zarażenia włosogłówkami lub Giardia mogą być trudne do rozpoznawania. Jaja najczęściej występujących gatunków tasiemców zlokalizowane są w członach i nie da się ich wykryć metodą flotacji.
Testy immunoenzymatyczne
Testy immunoenzymatyczne (ELISA) można stosować do wykrywania przeciwciał i antygenów. Test wykrywania parwowirusów psich wydaje się bardzo swoisty, jednakże wirus może nie być wydalany przez pierwsze 24-48 godzin i zapewne zaistnieje potrzeba powtórzenia testu po dwóch, trzech dniach, jeżeli pierwsze badanie dało ujemny wynik u psa z podejrzeniem zakażenie parwowirusem. U psów z parwowirozą wydalanie wirusów w kale znacznie zmniejsza się po 7 - 14 dniach, z tego powodu powtarzające się ujemne wyniki testów nie wykluczają zakażenia parwowirusowego, ale nakazują rozważenie innych, ostrych, gorączkowych stanów zapalnych żołądka i jelit. Test ELISA dla wykrywania antygenu Giargia może być użyteczny i jest równie skuteczne jak wielokrotne badanie kału metodą flotacji z użyciem siarczanu cynku.
Ocena cytologiczna kału
Badanie może umożliwiać identyfikację czynników etiologicznych lub komórek zapalnych. W tej metodzie cienki rozmaz kału osusza się powietrzem, a następnie barwi. Znalezienie leukocytów w kale wskazuje, że proces zapalny obejmuje głębsze warstwy ściany jelita, a nie jedynie powierzchowną błonę śluzową. Nie umożliwia jednak postawienia ostatecznego rozpoznania w indywidualnym przypadku.
Radiografia przewodu pokarmowego
Obrazowanie dostarcza informacji o strukturach, których nie można ocenić podczas badania klinicznego (np. przełyk czy żołądek) i może wykrywać nieprawidłowości przeoczone podczas omacywania jamy brzusznej (ciała obce, guzy). Radiogramy na ogół przydają się w postępowaniu diagnostycznym u zwierząt z dysfagią, ulewaniem, wymiotami, guzami w jamie brzusznej lub powiększenie brzucha, jak również z bólem brzusznym lub ostrym brzuchem. Wskazaniem do badania kontrastowego jelita cienkiego są głównie wymioty. Zdjęcia rentgenowskie z zastosowaniem środka kontrastowego są szczególnie użyteczne w odróżnieniu mechanicznej od czynnościowej niedrożności jelit. Jeżeli środek kontrastowy podaje się doustnie, niedrożności położone bliżej początku przewodu pokarmowego rozpoznaje się łatwiej, niż te położone bardziej ku tyłowi. Jeżeli podejrzewa się niedrożność umiejscowioną bardzo daleko od jamy ustnej, lepiej wykonać wlew doodbytniczy roztworu baru.
Ultrasonografia przewodu pokarmowego
USG często przydaje się w przypadku zwierząt z ostrym brzuchem, płynem w jamie otrzewnej, wymiotami, zmniejszeniem masy ciała lub utratą łaknienia z nieznanej przyczyny, jak również u zwierząt z guzami w jamie brzusznej, powiększeniem brzucha lub bólem. Ultrasonograficznie można rozpoznać zapalenie trzustki, nacieki w różnych narządach i zgrubienia przeoczone podczas badania radiograficznego.
Płyn w jamie brzusznej wzmacnia kontrast ultrasonograficzny, co czyni to badanie bardziej optymalnym dla pacjentów z wodobrzuszem. W badaniu ultrasonograficznym wykazuje się zwykle prawie wszystkie zmiany w tkankach miękkich, które są widoczne na zdjęciach przeglądowych RTG, jak również nacieki, których nie wykrywa się radiologicznie. Ta metoda wykorzystywana jest do wykrywania wgłobień, zapalenia trzustki, naciekowej choroby żołądka i małych ilości płynu niewidocznego radiograficznie, jak również do oceny miąższu wątroby czy identyfikacji nowotworu w jamie brzusznej u zwierząt ze znaczną ilość płynu.
Testy trawienia i wchłaniania
Czynność zewnątrzwydzielniczą trzustki można badać poprzez zmierzenie aktywności proteolitycznej w kale, wchłanianie tłuszczu z enzymami trzustkowym i bez nich oraz TLI. Test TLI jest badaniem bardziej czułym i swoistym dla zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki (ZNT), a także wygodniejszym do przeprowadzenia i łatwo dostępnym. Badanie TLI wykrywa krążące białka produkowane przez prawidłowo funkcjonującą zewnątrzwydzielniczej części trzustki. Jest wiarygodne nawet u zwierząt otrzymujących doustnie enzymy trzustkowe.
Zapalenie trzustki, niewydolność nerek oraz ciężkie niedożywienie mogą zwiększać stężenie trypsyny i trypsynogen w surowicy, ale rzadko powoduje to błędną interpretację wyników. Oznaczanie wartości TLI w surowicy jest przede wszystkim wskazane u psów z przewlekłym zapaleniem jelita cienkiego lub przewlekłym zmniejszenie masy ciała o nieznanej etiologii. U kotów zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki występuje rzadko i dlatego w ich przypadku często nie trzeba wykonywać tego badania.
Stężenie witamin w surowicy
Stężenia kobalaminy i kwasu foliowego oznacza się u zwierząt z przewlekłą biegunkę jelita cienkiego lub przewlekłym zmniejszenie masy ciała. Testy te mogą dostarczać dowodów na obecność enteropatii reagującej na antybiotyki (ARE) lub innej, ciężkiej choroby błony śluzowej jelita.
Badanie morfologiczne krwi jest szczególnie istotne u zwierząt u których zachodzi ryzyko wystąpienia neutropenii, zakażenia lub niedokrwistości, jak również u tych, u których występuje gorączka, zmniejszenie masy ciała lub utrata łaknienia w wyniku utajonej przyczyny. Jeżeli zwierzę cierpi na niedokrwistość ocenia się zmiany pod kątem niedoboru żelaza, które może występować u psów z chorobami przewodu pokarmowego. Oznaczenie profilu biochemicznego surowicy ma istotne znaczenie u zwierząt z ciężkimi wymiotami, biegunką, wodobrzuszem, niewyjaśnionym zmniejszeniem masy ciała lub utratą łaknienia. Badania te pomocne są przy stawianiu prawidłowego rozpoznania i ustalaniu stosownego leczenia zwierzęcia. U chorych zwierząt, zwłaszcza u tych, które otrzymują wiele leków, istnieje ryzyko wtórnej niewydolności nerek lub wątroby.
Badanie parazytologiczne kału
Badanie kału metodą flotacji zaleca się u prawie wszystkich zwierząt z chorobami przewodu pokarmowego lub zmniejszeniem masy ciała, zwłaszcza u szczeniąt i kociąt. Badanie pomocne jest przede wszystkim w poszukiwaniu jaj nicieni i cyst Giardia. Niektóre pasożyty okresowo wydalają niewielką liczbę jaj lub cyst, co wymaga powtarzania analiz kału w celu postawienia rozpoznania. Zarażenia włosogłówkami lub Giardia mogą być trudne do rozpoznawania. Jaja najczęściej występujących gatunków tasiemców zlokalizowane są w członach i nie da się ich wykryć metodą flotacji.
Testy immunoenzymatyczne
Testy immunoenzymatyczne (ELISA) można stosować do wykrywania przeciwciał i antygenów. Test wykrywania parwowirusów psich wydaje się bardzo swoisty, jednakże wirus może nie być wydalany przez pierwsze 24-48 godzin i zapewne zaistnieje potrzeba powtórzenia testu po dwóch, trzech dniach, jeżeli pierwsze badanie dało ujemny wynik u psa z podejrzeniem zakażenie parwowirusem. U psów z parwowirozą wydalanie wirusów w kale znacznie zmniejsza się po 7 - 14 dniach, z tego powodu powtarzające się ujemne wyniki testów nie wykluczają zakażenia parwowirusowego, ale nakazują rozważenie innych, ostrych, gorączkowych stanów zapalnych żołądka i jelit. Test ELISA dla wykrywania antygenu Giargia może być użyteczny i jest równie skuteczne jak wielokrotne badanie kału metodą flotacji z użyciem siarczanu cynku.
Ocena cytologiczna kału
Badanie może umożliwiać identyfikację czynników etiologicznych lub komórek zapalnych. W tej metodzie cienki rozmaz kału osusza się powietrzem, a następnie barwi. Znalezienie leukocytów w kale wskazuje, że proces zapalny obejmuje głębsze warstwy ściany jelita, a nie jedynie powierzchowną błonę śluzową. Nie umożliwia jednak postawienia ostatecznego rozpoznania w indywidualnym przypadku.
Radiografia przewodu pokarmowego
Obrazowanie dostarcza informacji o strukturach, których nie można ocenić podczas badania klinicznego (np. przełyk czy żołądek) i może wykrywać nieprawidłowości przeoczone podczas omacywania jamy brzusznej (ciała obce, guzy). Radiogramy na ogół przydają się w postępowaniu diagnostycznym u zwierząt z dysfagią, ulewaniem, wymiotami, guzami w jamie brzusznej lub powiększenie brzucha, jak również z bólem brzusznym lub ostrym brzuchem. Wskazaniem do badania kontrastowego jelita cienkiego są głównie wymioty. Zdjęcia rentgenowskie z zastosowaniem środka kontrastowego są szczególnie użyteczne w odróżnieniu mechanicznej od czynnościowej niedrożności jelit. Jeżeli środek kontrastowy podaje się doustnie, niedrożności położone bliżej początku przewodu pokarmowego rozpoznaje się łatwiej, niż te położone bardziej ku tyłowi. Jeżeli podejrzewa się niedrożność umiejscowioną bardzo daleko od jamy ustnej, lepiej wykonać wlew doodbytniczy roztworu baru.
Ultrasonografia przewodu pokarmowego
USG często przydaje się w przypadku zwierząt z ostrym brzuchem, płynem w jamie otrzewnej, wymiotami, zmniejszeniem masy ciała lub utratą łaknienia z nieznanej przyczyny, jak również u zwierząt z guzami w jamie brzusznej, powiększeniem brzucha lub bólem. Ultrasonograficznie można rozpoznać zapalenie trzustki, nacieki w różnych narządach i zgrubienia przeoczone podczas badania radiograficznego.
Płyn w jamie brzusznej wzmacnia kontrast ultrasonograficzny, co czyni to badanie bardziej optymalnym dla pacjentów z wodobrzuszem. W badaniu ultrasonograficznym wykazuje się zwykle prawie wszystkie zmiany w tkankach miękkich, które są widoczne na zdjęciach przeglądowych RTG, jak również nacieki, których nie wykrywa się radiologicznie. Ta metoda wykorzystywana jest do wykrywania wgłobień, zapalenia trzustki, naciekowej choroby żołądka i małych ilości płynu niewidocznego radiograficznie, jak również do oceny miąższu wątroby czy identyfikacji nowotworu w jamie brzusznej u zwierząt ze znaczną ilość płynu.
Testy trawienia i wchłaniania
Czynność zewnątrzwydzielniczą trzustki można badać poprzez zmierzenie aktywności proteolitycznej w kale, wchłanianie tłuszczu z enzymami trzustkowym i bez nich oraz TLI. Test TLI jest badaniem bardziej czułym i swoistym dla zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki (ZNT), a także wygodniejszym do przeprowadzenia i łatwo dostępnym. Badanie TLI wykrywa krążące białka produkowane przez prawidłowo funkcjonującą zewnątrzwydzielniczej części trzustki. Jest wiarygodne nawet u zwierząt otrzymujących doustnie enzymy trzustkowe.
Zapalenie trzustki, niewydolność nerek oraz ciężkie niedożywienie mogą zwiększać stężenie trypsyny i trypsynogen w surowicy, ale rzadko powoduje to błędną interpretację wyników. Oznaczanie wartości TLI w surowicy jest przede wszystkim wskazane u psów z przewlekłym zapaleniem jelita cienkiego lub przewlekłym zmniejszenie masy ciała o nieznanej etiologii. U kotów zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki występuje rzadko i dlatego w ich przypadku często nie trzeba wykonywać tego badania.
Stężenie witamin w surowicy
Stężenia kobalaminy i kwasu foliowego oznacza się u zwierząt z przewlekłą biegunkę jelita cienkiego lub przewlekłym zmniejszenie masy ciała. Testy te mogą dostarczać dowodów na obecność enteropatii reagującej na antybiotyki (ARE) lub innej, ciężkiej choroby błony śluzowej jelita.
POŁOŻNICTWO I ROZRÓD
Badania diagnostyczne układu rozrodczego samic
Badanie cytologiczne wymazu z pochwy Technika ta opiera się na fakcie, że wygląd ściany pochwy (nabłonka) zmienia się podczas cyklu rujowego wraz ze zmianami w profilu hormonalnym. W badaniu ocenia się liczbę i cechy morfologiczne komórek nabłonka pochwy oraz białych i czerwonych krwinek. Preparaty bada się również w kierunku obecności innych elementów lub substancji, takich jak bakterie, śluz, kruszywo komórkowe, komórki błony śluzowej macicy, komórki nowotworowe. Badanie cytologiczne wymazu z pochwy wykorzystuje się do określania fazy cyklu rujowego, wyznaczenia terminu krycia oraz porodu, jak również rozpoznawania procesów patologicznych w obrębie układu rozrodczego.
Wziernikowanie pochwy (waginoskopi)
Technika pozwalająca określić fazę cyklu rujowego, ocenić nieprawidłowości budowy anatomicznej, rozpoznać źródło wypływu z dróg rodnych (przedsionek pochwy, pochwa lub macica) oraz określić rodzaj i rozległość zmian w obrębie pochwy i przedsionka. Próbki do badań cytologicznych, mikrobiologicznych i histopatologicznych można z łatwością uzyskać za pomocą endoskopi. W badaniu endoskopowym obraz zmienia się zależnie od fazy cyklu rozwojowego. U dorosłych suk wziernikowanie pochwy wykonuje się na przytomnym zwierzęciu znajdującym się w pozycji stojącej, bez stosowania premedykacji bądź znieczulenia ogólnego, chyba że planuje się biopsję. Znieczulenie ogólne jest zwykle konieczne u kotek, bardzo małych psów lub szczeniąt. U niedojrzałych płciowo i sterylizowanych samiec średnica pochwy może być tak niewielka, że niemożliwe staje się bezpieczne wprowadzenie narzędzie i ocena narządu.
Badanie bakteriologiczne wymazu z pochwy
Zakażenia bakteryjne układu rozrodczego występują dość powszechnie. Wskazanie do wykonania badań bakteriologicznych stanowi rozpoznanie dysfunkcji układu rozrodczego, w tym bezpłodności, ropnego wypływu z pochwy, ropomacicza, zapalenia macicy, poronień oraz urodzenia martwych płodów. Próbki z macicy pozyskuje się wyłącznie podczas zabiegu laparotomii ze względu na wyjątkową trudność kateteryzacja szyjki macicy. U suk lub kotek badanie bakteriologiczne wykonuje się często na materiale pobranym z pochwy. W celu ograniczenia możliwości zanieczyszczenia materiału na odcinku przedsionka i bliższej części pochwy, próbki do badań bakteriologicznych należy pobierać z dalszego odcinka pochwy używając wymazówek z ochronną osłonką bądź przez sterylny wziernik. Pochwa u suk i kotek zawiera fizjologiczną florą bakteryjną, którą izoluje się zwykle w niewielkiej liczbie. Większość mikroorganizmów tworzących fizjologiczną florę pochwy stanowi również potencjalne zagrożenie.
Oznaczanie poziomu hormonów płciowych
Pomiary stężenia hormonów płciowych w surowicy mogą pomóc w postępowaniu diagnostycznym u zwierząt z podejrzeniem bądź rozpoznaniem zaburzeń układu rozrodczego. Wszystkie hormony płciowe są uwalniane w sposób cykliczny, epizodyczny lub pulsacyjny, wyniki badań hormonalnych należy zawsze interpretować w takim kontekście. Często wyniki jednokrotnego oznaczenia nie mają wartości diagnostycznej, gdyż faza cyklu uwalniania hormonów w momencie pobierania próbki pozostaje nieznana. Konieczne zatem może okazać się wykonywanie wielokrotnych pomiarów w ciągu kilku godzin, dni lub tygodni.
Progesteron - pomiar stężenia progesteronu w surowicy można wykorzystać do identyfikacji czynnego ciałka żółtego, potwierdzenia wystąpienia owulacji, monitorowania przebiegu diestrus oraz służy do oznaczania w przybliżeniu terminu zbliżającej się owulacji. Oznaczenie wskazującego na owulację podwyższonego stężenia progesteronu w surowicy jest wskazane u samic z podejrzeniem występowania cykli bezowulacyjnych. Czynność ciałek żółtych w okresie ciąży można monitorować oznaczając stężenie progesteronu raz na tydzień przez około 9 tygodni od pokrycia lub aż do porodu. Metoda ta jest przydatna w przypadku samic, u których domniemaną przyczynę ronienia stanowi niewłaściwa czynności ciałek żółtych. U ciężarnych suk poród rozpoczyna się w ciągu 48 godzin po spadku stężenia progesteronu, a zatem oznaczając poziom progesteronu można w przybliżeniu określić termin porodu.
Estradiol - oznaczanie stężenia estradiolu pomocne jest w rozpoznawaniu torbiel jajnikowych, guzów jajników lub jąder wydzielających estrogeny oraz cyklu rozwojowego u samic z podejrzeniem cichej lub nie wykrytej rui.
Badanie radiologiczne i ultrasonograficzne
Radiologia i ultrasonografia są przydatne w badaniu jajników, ocenie grubości ściany macicy i zawartości światła macicy, potwierdzeniu ciąży oraz ocenie żywotności płodów. Fizjologicznie macica i jajniki u nieciężarnej samicy nie są widoczne na przeglądowym zdjęciu rentgenowskim jamy brzusznej. Podczas prawidłowo przebiegającej fazy anestrus rozpoznawanie tych narządów w badaniu ultrasonograficznym może być trudne. Powiększenie, zagęszczenie i nieprawidłowy kształt macicy można wykryć za pomocą obydwu tych technik. Ultrasonografia bywa przydatna do oceny grubości ściany macicy i zawartości światła macicy, a ponadto w rozpoznawaniu torbieli jajnikowych u suk z przedłużającym się anestrus lub przedłużającą się rują właściwą i hiperestrogenizm. Badanie ultrasonograficzne może wykazać również obecność nowotworów jajników.
Badanie diagnostyczne układu rozrodczego samców
Nasienie pobiera się i bada przed wykonaniem zabiegu sztucznego unasienniania, jeśli nasienie ma być konserwowane przez mrożenie oraz przy podejrzeniu niepłodności. Badanie cytologiczne nasienia wykonuje się w celu rozpoznania chorób gruczołu krokowego, jąder i najądrzy. Próbkę nasienia ocenia się pod kątem jej objętości, zabarwienia oraz koncentracji, ruchliwości i cech morfologicznych plemników. Wskazane może być również wykonanie pełnego badania cytologicznego oraz przeprowadzenie badania bakteriologicznego.
Badanie bakteriologiczne nasienia
Ilościowe oraz jakościowe badanie bakteriologiczne nasienia zaleca się w następujących przypadkach: przy obecności komórek zapalnych w nasieniu, jako element postępowania diagnostycznego w przypadku niepłodność u samca oraz u psów przy podejrzeniu bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, zapalenia najądrzy lub zapalenia jąder. U psów bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego stanowi często przyczynę niepłodności.
Badanie radiograficzne i ultrasonograficzne
W postępowaniu diagnostycznym w przypadku chorób układu rozrodczego samców badanie rentgenowskie wykorzystuje się przede wszystkim do oceny wielkość gruczołu krokowego oraz rozpoznawania przerzutów przy podejrzeniu gruczolakoraka gruczołu krokowego. Badanie ultrasonograficzne dostarcza informacji na temat nieprawidłowości w układzie rozrodczym i może służyć określaniu zmian w gruczole krokowym, jądrach i najądrzach. Pomocniczo w rozpoznaniu przyczyn powiększenia jąder lub obrzęku moszny. USG służy również do ustalania położenia jąder które nie zstąpiły do moszny, ponadto do kontroli wprowadzania igieł biopsyjnych w trakcie zabiegu pobierania bioptatów z gruczołu krokowego czy jąder.
Oznaczanie poziomu hormonów
Testosteron - stężenie testosteronu w surowicy najczęściej oznacza się w celu określenia obecności i czynności jąder. Testosteron jest uwalniana w sposób okresowy, więc jednokrotne znaczenie jest często nieprzydatne.
Badanie cytologiczne wymazu z pochwy Technika ta opiera się na fakcie, że wygląd ściany pochwy (nabłonka) zmienia się podczas cyklu rujowego wraz ze zmianami w profilu hormonalnym. W badaniu ocenia się liczbę i cechy morfologiczne komórek nabłonka pochwy oraz białych i czerwonych krwinek. Preparaty bada się również w kierunku obecności innych elementów lub substancji, takich jak bakterie, śluz, kruszywo komórkowe, komórki błony śluzowej macicy, komórki nowotworowe. Badanie cytologiczne wymazu z pochwy wykorzystuje się do określania fazy cyklu rujowego, wyznaczenia terminu krycia oraz porodu, jak również rozpoznawania procesów patologicznych w obrębie układu rozrodczego.
Wziernikowanie pochwy (waginoskopi)
Technika pozwalająca określić fazę cyklu rujowego, ocenić nieprawidłowości budowy anatomicznej, rozpoznać źródło wypływu z dróg rodnych (przedsionek pochwy, pochwa lub macica) oraz określić rodzaj i rozległość zmian w obrębie pochwy i przedsionka. Próbki do badań cytologicznych, mikrobiologicznych i histopatologicznych można z łatwością uzyskać za pomocą endoskopi. W badaniu endoskopowym obraz zmienia się zależnie od fazy cyklu rozwojowego. U dorosłych suk wziernikowanie pochwy wykonuje się na przytomnym zwierzęciu znajdującym się w pozycji stojącej, bez stosowania premedykacji bądź znieczulenia ogólnego, chyba że planuje się biopsję. Znieczulenie ogólne jest zwykle konieczne u kotek, bardzo małych psów lub szczeniąt. U niedojrzałych płciowo i sterylizowanych samiec średnica pochwy może być tak niewielka, że niemożliwe staje się bezpieczne wprowadzenie narzędzie i ocena narządu.
Badanie bakteriologiczne wymazu z pochwy
Zakażenia bakteryjne układu rozrodczego występują dość powszechnie. Wskazanie do wykonania badań bakteriologicznych stanowi rozpoznanie dysfunkcji układu rozrodczego, w tym bezpłodności, ropnego wypływu z pochwy, ropomacicza, zapalenia macicy, poronień oraz urodzenia martwych płodów. Próbki z macicy pozyskuje się wyłącznie podczas zabiegu laparotomii ze względu na wyjątkową trudność kateteryzacja szyjki macicy. U suk lub kotek badanie bakteriologiczne wykonuje się często na materiale pobranym z pochwy. W celu ograniczenia możliwości zanieczyszczenia materiału na odcinku przedsionka i bliższej części pochwy, próbki do badań bakteriologicznych należy pobierać z dalszego odcinka pochwy używając wymazówek z ochronną osłonką bądź przez sterylny wziernik. Pochwa u suk i kotek zawiera fizjologiczną florą bakteryjną, którą izoluje się zwykle w niewielkiej liczbie. Większość mikroorganizmów tworzących fizjologiczną florę pochwy stanowi również potencjalne zagrożenie.
Oznaczanie poziomu hormonów płciowych
Pomiary stężenia hormonów płciowych w surowicy mogą pomóc w postępowaniu diagnostycznym u zwierząt z podejrzeniem bądź rozpoznaniem zaburzeń układu rozrodczego. Wszystkie hormony płciowe są uwalniane w sposób cykliczny, epizodyczny lub pulsacyjny, wyniki badań hormonalnych należy zawsze interpretować w takim kontekście. Często wyniki jednokrotnego oznaczenia nie mają wartości diagnostycznej, gdyż faza cyklu uwalniania hormonów w momencie pobierania próbki pozostaje nieznana. Konieczne zatem może okazać się wykonywanie wielokrotnych pomiarów w ciągu kilku godzin, dni lub tygodni.
Progesteron - pomiar stężenia progesteronu w surowicy można wykorzystać do identyfikacji czynnego ciałka żółtego, potwierdzenia wystąpienia owulacji, monitorowania przebiegu diestrus oraz służy do oznaczania w przybliżeniu terminu zbliżającej się owulacji. Oznaczenie wskazującego na owulację podwyższonego stężenia progesteronu w surowicy jest wskazane u samic z podejrzeniem występowania cykli bezowulacyjnych. Czynność ciałek żółtych w okresie ciąży można monitorować oznaczając stężenie progesteronu raz na tydzień przez około 9 tygodni od pokrycia lub aż do porodu. Metoda ta jest przydatna w przypadku samic, u których domniemaną przyczynę ronienia stanowi niewłaściwa czynności ciałek żółtych. U ciężarnych suk poród rozpoczyna się w ciągu 48 godzin po spadku stężenia progesteronu, a zatem oznaczając poziom progesteronu można w przybliżeniu określić termin porodu.
Estradiol - oznaczanie stężenia estradiolu pomocne jest w rozpoznawaniu torbiel jajnikowych, guzów jajników lub jąder wydzielających estrogeny oraz cyklu rozwojowego u samic z podejrzeniem cichej lub nie wykrytej rui.
Badanie radiologiczne i ultrasonograficzne
Radiologia i ultrasonografia są przydatne w badaniu jajników, ocenie grubości ściany macicy i zawartości światła macicy, potwierdzeniu ciąży oraz ocenie żywotności płodów. Fizjologicznie macica i jajniki u nieciężarnej samicy nie są widoczne na przeglądowym zdjęciu rentgenowskim jamy brzusznej. Podczas prawidłowo przebiegającej fazy anestrus rozpoznawanie tych narządów w badaniu ultrasonograficznym może być trudne. Powiększenie, zagęszczenie i nieprawidłowy kształt macicy można wykryć za pomocą obydwu tych technik. Ultrasonografia bywa przydatna do oceny grubości ściany macicy i zawartości światła macicy, a ponadto w rozpoznawaniu torbieli jajnikowych u suk z przedłużającym się anestrus lub przedłużającą się rują właściwą i hiperestrogenizm. Badanie ultrasonograficzne może wykazać również obecność nowotworów jajników.
Badanie diagnostyczne układu rozrodczego samców
Nasienie pobiera się i bada przed wykonaniem zabiegu sztucznego unasienniania, jeśli nasienie ma być konserwowane przez mrożenie oraz przy podejrzeniu niepłodności. Badanie cytologiczne nasienia wykonuje się w celu rozpoznania chorób gruczołu krokowego, jąder i najądrzy. Próbkę nasienia ocenia się pod kątem jej objętości, zabarwienia oraz koncentracji, ruchliwości i cech morfologicznych plemników. Wskazane może być również wykonanie pełnego badania cytologicznego oraz przeprowadzenie badania bakteriologicznego.
Badanie bakteriologiczne nasienia
Ilościowe oraz jakościowe badanie bakteriologiczne nasienia zaleca się w następujących przypadkach: przy obecności komórek zapalnych w nasieniu, jako element postępowania diagnostycznego w przypadku niepłodność u samca oraz u psów przy podejrzeniu bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego, zapalenia najądrzy lub zapalenia jąder. U psów bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego stanowi często przyczynę niepłodności.
Badanie radiograficzne i ultrasonograficzne
W postępowaniu diagnostycznym w przypadku chorób układu rozrodczego samców badanie rentgenowskie wykorzystuje się przede wszystkim do oceny wielkość gruczołu krokowego oraz rozpoznawania przerzutów przy podejrzeniu gruczolakoraka gruczołu krokowego. Badanie ultrasonograficzne dostarcza informacji na temat nieprawidłowości w układzie rozrodczym i może służyć określaniu zmian w gruczole krokowym, jądrach i najądrzach. Pomocniczo w rozpoznaniu przyczyn powiększenia jąder lub obrzęku moszny. USG służy również do ustalania położenia jąder które nie zstąpiły do moszny, ponadto do kontroli wprowadzania igieł biopsyjnych w trakcie zabiegu pobierania bioptatów z gruczołu krokowego czy jąder.
Oznaczanie poziomu hormonów
Testosteron - stężenie testosteronu w surowicy najczęściej oznacza się w celu określenia obecności i czynności jąder. Testosteron jest uwalniana w sposób okresowy, więc jednokrotne znaczenie jest często nieprzydatne.
Urologia
Badanie moczu
Pełne badanie moczu składa się z oceny wielu cech fizycznych i chemicznych moczu. W przypadku odpowiedniego postępowania z próbką i przeprowadzenia badania informacje uzyskane na podstawie analizy moczu umożliwiają szybką ocenę stanu dróg wyprowadzających mocz oraz innych układów i narządów (endokrynologicznego, wątroby).
Istnieje wiele wskazań do przeprowadzenia analizy moczu; pełne badanie moczu jest podstawowym elementem postępowania diagnostycznego w przypadku pacjentów z objawami klinicznymi chorób dróg moczowych, a także innych układów.
Badania obrazowe
Często konieczne jest wykonanie zdjęć rentgenowskich w celu określenia wielkości czy położenia narządów moczowo-płciowych. Na rentgenogram ujmuje się przy tym zawsze również całą cewkę moczową. Badanie ultrasonograficzne umożliwia ocenę grubości ściany pęcherza moczowego, okolicy szyjki pęcherza, zawartości pęcherza moczowego oraz miąższu nerek i prostaty. Za pomocą USG można zlokalizować nowotwory, stwierdzić choroby prostaty lub kamienie moczowe.
Badanie histologiczne materiału pobranego ze zmian rozrostowych w pęcherzu moczowym i cewce moczowej za pomocą biopsji cienkoigłowej pod kontrolą USG często dostarcza wystarczających informacji do postawienia rozpoznania (nowotwór, hiperplazja, ziarniniak). Cystografia wstępująca oraz cystografia z podwójnym kontrastem pozwala na dokładne uwidocznienie cewki moczowej i jej przebiegu, szyjki pęcherza moczowego, położenia pęcherza moczowego oraz jego ściany.
Urografia dożylna umożliwia uwidocznienie nerek i moczowodów; można ocenić zarówno zmiany miedniczek nerkowych, jak i schorzenia moczowodów, kamienie, nowotwory, zwężenia. Cystoskopia jest mało inwazyjny metodą diagnostyczną pozwalająca na uwidocznienie cewki moczowej i pęcherza moczowego oraz umożliwia wykonanie biopsji zmienionych tkanek oraz usunąć małe kamienie z pęcherza moczowego.
Pełne badanie moczu składa się z oceny wielu cech fizycznych i chemicznych moczu. W przypadku odpowiedniego postępowania z próbką i przeprowadzenia badania informacje uzyskane na podstawie analizy moczu umożliwiają szybką ocenę stanu dróg wyprowadzających mocz oraz innych układów i narządów (endokrynologicznego, wątroby).
Istnieje wiele wskazań do przeprowadzenia analizy moczu; pełne badanie moczu jest podstawowym elementem postępowania diagnostycznego w przypadku pacjentów z objawami klinicznymi chorób dróg moczowych, a także innych układów.
Badania obrazowe
Często konieczne jest wykonanie zdjęć rentgenowskich w celu określenia wielkości czy położenia narządów moczowo-płciowych. Na rentgenogram ujmuje się przy tym zawsze również całą cewkę moczową. Badanie ultrasonograficzne umożliwia ocenę grubości ściany pęcherza moczowego, okolicy szyjki pęcherza, zawartości pęcherza moczowego oraz miąższu nerek i prostaty. Za pomocą USG można zlokalizować nowotwory, stwierdzić choroby prostaty lub kamienie moczowe.
Badanie histologiczne materiału pobranego ze zmian rozrostowych w pęcherzu moczowym i cewce moczowej za pomocą biopsji cienkoigłowej pod kontrolą USG często dostarcza wystarczających informacji do postawienia rozpoznania (nowotwór, hiperplazja, ziarniniak). Cystografia wstępująca oraz cystografia z podwójnym kontrastem pozwala na dokładne uwidocznienie cewki moczowej i jej przebiegu, szyjki pęcherza moczowego, położenia pęcherza moczowego oraz jego ściany.
Urografia dożylna umożliwia uwidocznienie nerek i moczowodów; można ocenić zarówno zmiany miedniczek nerkowych, jak i schorzenia moczowodów, kamienie, nowotwory, zwężenia. Cystoskopia jest mało inwazyjny metodą diagnostyczną pozwalająca na uwidocznienie cewki moczowej i pęcherza moczowego oraz umożliwia wykonanie biopsji zmienionych tkanek oraz usunąć małe kamienie z pęcherza moczowego.
Okulistyka
Badanie bakteriologiczne i mikologiczne
Oftalmoskopia
Oftalmoskopia umożliwia badanie następujących struktur oka: soczewki, błony naczyniowej, ciała szklistego, tarczy nerwu wzrokowego i siatkówki. Przed badaniem należy rozszerzyć źrenice. W badaniu ocenia się przejrzystość ciała szklistego, dokładnie ogląda się tarczę nerwu wzrokowego, siatkę tętnic i żył siatkówki oraz błonę odblaskową.
Ultrasonografia
Badanie to wykonuje się w celu postawienia diagnozy chorób soczewki, ciała szklistego, błony naczyniowej oraz przestrzeni zagałkowej. Wskazaniami do wykonania tego badania są między innymi zmętnienie rogówki, zmętnienie soczewki, choroby soczewki, planowana operacja usunięcia zaćmy czy odklejenie siatkówki.
W celu określenia obecności drobnoustrojów należy pobrać wymazówką wymaz z worka spojówkowego. Aby wynik badania był wiarygodny oko uprzednio nie powinno być leczone; jeżeli podawane były leki hamujące namnażanie się drobnoustrojów ,to badanie należy wykonać po dłuższej przerwie od zakończenia leczenia.
Badanie cytologiczne
Do badania cytologicznego pobiera się zeskrobinę jałową szczoteczką na granicy spojówki powiekowej i gałkowej. Po naniesieniu na szkiełko podstawowe i suszeniu, próbkę utrwala się i barwi. Pod mikroskopem ocenia się rodzaj komórek obecnych w wymazie. Na tej podstawie, we wczesnej fazie choroby odróżnić można stan wywołany reakcją immunologiczną od zapalenia grzybiczego lub bakteryjnego. Obecność komórek atypowych świadczy o procesie nowotworowym.
Test łzowy Schirmera
Ocenia wydajność aparatu łzowego. Przy zapaleniu spojówek, rogówki, obecności nieprawidłowej wydzieliny lub niedostatecznego nawilżania gałki należy wykonać test oceniający produkcję łez. Jałową bibułkę gotowego testu umieszcza się pod dolną powiekę w środkowej części na 60 sekund. Wynik odczytuje się z wydrukowanej na bibułce miarki, po czym porównuje się go z zakresem wartości prawidłowych.
Test na drożność przewodów nosowo-łzowy
W przypadku podejrzenia niedrożności przewodu nosowo-łzowego wykonuje się testy z użyciem fluoresceiny. Barwnik ten wkrapla się do worka spojówkowego; przy zachowanej drożności przewodu nosowo-łzowego po chwili obserwuje się jego wypływ z nozdrzy. Niedrożny przewód przepłukuje się roztworem fizjologicznym.
Badanie z użyciem fluoresceiny i różu bengalskiego
Fluoresceina i róż bengalski są barwnikami, które wykorzystuje się do oceny ciągłości warstw rogówki. Gdy występuje kurcz powiek, światłowstręt, ból należy wykonać test fluoresceinowy w celu wykluczenia lub potwierdzenia powierzchownego ubytku rogówki. Róż bengalski wybarwianie nienaruszony, ale martwy nabłonek w miejscach, gdzie przerwana jest ciągłość filmu łzowego.
Badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego (tonometria)
Tonometria służy określeniu ciśnienia wewnątrzgałkowego. Zarówno podniesione, jak i obniżone ciśnienie bardzo szybko prowadzi do ślepoty. Najprostszą metodą badania ciśnienia jest metoda palpacyjna pozwalająca na orientacyjne określenie napięcia gałek ocznych przez uciskanie ich przez powieki palcami wskazującymi.
Badanie cytologiczne
Do badania cytologicznego pobiera się zeskrobinę jałową szczoteczką na granicy spojówki powiekowej i gałkowej. Po naniesieniu na szkiełko podstawowe i suszeniu, próbkę utrwala się i barwi. Pod mikroskopem ocenia się rodzaj komórek obecnych w wymazie. Na tej podstawie, we wczesnej fazie choroby odróżnić można stan wywołany reakcją immunologiczną od zapalenia grzybiczego lub bakteryjnego. Obecność komórek atypowych świadczy o procesie nowotworowym.
Test łzowy Schirmera
Ocenia wydajność aparatu łzowego. Przy zapaleniu spojówek, rogówki, obecności nieprawidłowej wydzieliny lub niedostatecznego nawilżania gałki należy wykonać test oceniający produkcję łez. Jałową bibułkę gotowego testu umieszcza się pod dolną powiekę w środkowej części na 60 sekund. Wynik odczytuje się z wydrukowanej na bibułce miarki, po czym porównuje się go z zakresem wartości prawidłowych.
Test na drożność przewodów nosowo-łzowy
W przypadku podejrzenia niedrożności przewodu nosowo-łzowego wykonuje się testy z użyciem fluoresceiny. Barwnik ten wkrapla się do worka spojówkowego; przy zachowanej drożności przewodu nosowo-łzowego po chwili obserwuje się jego wypływ z nozdrzy. Niedrożny przewód przepłukuje się roztworem fizjologicznym.
Badanie z użyciem fluoresceiny i różu bengalskiego
Fluoresceina i róż bengalski są barwnikami, które wykorzystuje się do oceny ciągłości warstw rogówki. Gdy występuje kurcz powiek, światłowstręt, ból należy wykonać test fluoresceinowy w celu wykluczenia lub potwierdzenia powierzchownego ubytku rogówki. Róż bengalski wybarwianie nienaruszony, ale martwy nabłonek w miejscach, gdzie przerwana jest ciągłość filmu łzowego.
Badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego (tonometria)
Tonometria służy określeniu ciśnienia wewnątrzgałkowego. Zarówno podniesione, jak i obniżone ciśnienie bardzo szybko prowadzi do ślepoty. Najprostszą metodą badania ciśnienia jest metoda palpacyjna pozwalająca na orientacyjne określenie napięcia gałek ocznych przez uciskanie ich przez powieki palcami wskazującymi.
Oftalmoskopia
Oftalmoskopia umożliwia badanie następujących struktur oka: soczewki, błony naczyniowej, ciała szklistego, tarczy nerwu wzrokowego i siatkówki. Przed badaniem należy rozszerzyć źrenice. W badaniu ocenia się przejrzystość ciała szklistego, dokładnie ogląda się tarczę nerwu wzrokowego, siatkę tętnic i żył siatkówki oraz błonę odblaskową.
Ultrasonografia
Badanie to wykonuje się w celu postawienia diagnozy chorób soczewki, ciała szklistego, błony naczyniowej oraz przestrzeni zagałkowej. Wskazaniami do wykonania tego badania są między innymi zmętnienie rogówki, zmętnienie soczewki, choroby soczewki, planowana operacja usunięcia zaćmy czy odklejenie siatkówki.
Anestezjologia
Zabiegi wykonywane są metodą klasycznego znieczulenia dożylnego (tzw. TIVA - Total IntravenousAnesthesia), znieczulenia przewodowego/nadoponowego, a przede wszystkim przy użyciu znieczulenia wziewnego (izofluran).
W znieczuleniu wykorzystujemy wszystkie najnowocześniejsze środki anestezjologiczne, ze wskazaniem na bezpieczeństwo pacjentów podwyższonego ryzyka.
W znieczuleniu wykorzystujemy wszystkie najnowocześniejsze środki anestezjologiczne, ze wskazaniem na bezpieczeństwo pacjentów podwyższonego ryzyka.
Onkologia
Zajmujemy się rozpoznawaniem i leczeniem nowotworów małych zwierząt. Wykonujemy pełną diagnostykę mającą na celu wykrycie chorób nowotworowych oraz określenie zaawansowania klinicznego, co umożliwia wybór optymalnego postępowania terapeutycznego dla danego przypadku.
Wykorzystujemy szeroki wachlarz badań diagnostycznych oraz wykonujemy wiele różnych procedur mających na celu pobranie materiału diagnostycznego:
Pacjentów leczymy zarówno z zamiarem wyleczenia (leczenie radykalne) jak i paliatywnie, w sytuacji gdy pełny powrót do zdrowia nie jest możliwy (leczenie mające na celu poprawę komfortu życia, wydłużenie czasu przeżycia – leczenie wspierające, chemioterapia metronomiczna)
Wykorzystujemy szeroki wachlarz badań diagnostycznych oraz wykonujemy wiele różnych procedur mających na celu pobranie materiału diagnostycznego:
- Badanie RTG,
- Badanie USG,
- Badania krwi (morfologia, biochemia, aktywność hormonów, ocena rozmazów krwi),
- Biopsja cienko i gruboigłowa (również pod kontrolą USG) zmian guzowatych i narządów wewnętrznych,
- Biopsja wycinkowa i wycinająca,
- Biopsja i trepanobiopsja szpiku,
- Punkcje diagnostyczne jam ciała,
- Pobieranie płynu mózgowo-rdzeniowego,
- Badania cytologiczne i histopatologiczne pobranego materiału.
Pacjentów leczymy zarówno z zamiarem wyleczenia (leczenie radykalne) jak i paliatywnie, w sytuacji gdy pełny powrót do zdrowia nie jest możliwy (leczenie mające na celu poprawę komfortu życia, wydłużenie czasu przeżycia – leczenie wspierające, chemioterapia metronomiczna)
Neurologia
Zajmujemy się kompleksowym diagnozowaniem i leczeniem zarówno pierwotnych jak i wtórnych chorób układu nerwowego. Skuteczna terapia, to taka, która została poprzedzona prawidłową diagnozą, dlatego staramy się, ażeby nasza trafność diagnostyczna była jak największa. Do rozpoznawania wykorzystujemy szereg różnych technik/badań takich jak:
Badanie neurologiczne
Prawidłowo przeprowadzone badanie neurologiczne pozwala w wielu przypadkach określić, czy u danego pacjenta występuje problem neurologiczny, czy też cierpi on z powodu zaburzenia innego typu np. o charakterze ortopedycznym. Badanie neurologiczne dostarcza również bardzo istotnych informacji na temat neurolokalizacji, czyli pozwala określić w której części układu nerwowego toczy się proces chorobowy. Wiedza na temat umiejscowienia problemu umożliwia racjonalne zaplanowanie procesu diagnostycznego i sprzyja postawieniu trafnej i szybkiej diagnozy.
Badania krwi
Badania krwi umożliwiają zarówno wykrywanie zaburzeń dotyczących narządów spoza układu nerwowego, w przebiegu których często pojawiają się objawy neurologiczne (niewydolności wątroby i nerek, cukrzyca, hipoglikemia, niedoczynność tarczycy, zaburzenia elektrolitowe) jak i chorób pierwotnych układu nerwowego (nosówka, toksoplazmoza, nużliwość mięśni, zapalenie mięśni żwaczy).
Wykonujemy następujące badania krwi:
Badania obrazowe umożliwiają uwidocznienie nieprawidłowości w zakresie centralnego i obwodowego układu nerwowego, mięśni, czaszki i kręgosłupa (urazy, wady wrodzone, procesy nowotworowe, zapalne i degeneracyjne, zmiany o charakterze naczyniowym). Zaawansowane techniki badawcze takie jak mielografia, badanie CT i mielo-CT oraz rezonans magnetyczny pozwalają na precyzyjne określenie miejsca kompresji rdzenia kręgowego w tzw. mielopatiach z ucisku (przepuklina jądra miażdżystego, złamania, zwichnięcia i niestabilności kręgów, procesy nowotworowe) i pozwalają na zaplanowanie zabiegów chirurgicznych. Badania CT i MRI dają możliwość obrazowania tkanki nerwowej, a co za tym idzie czułego wykrywania zmian takich jak pierwotne i wtórne nowotwory, zapalenia, zmiany o charakterze naczyniowym i wiele innych.
Wykonujemy:
Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi, pozwala na wykrywanie chorób centralnego układu nerwowego różnego tła takich jak np. zapalenia mózgu o nieznanej etiologii, nosówka, FIP, neosporoza, toksoplazmoza, zakażenia bakteryjne i grzybicze, nowotwory).
Wykonujemy następujące badania płynu mózgowo-rdzeniowego:
Badanie okulistyczne
Badanie okulistyczne pozwala na pośrednią ocenę wielkości ciśnienia wewnątrzczaszkowego (ocena dna oka) oraz różnicowanie ślepoty ośrodkowej (neurologicznej) od ślepoty obwodowej (związanej z chorobami tych struktur oka, które nie stanowią elementu układu nerwowego).
Wykonujemy następujące badania:
Ocena układu krążenia przeprowadzana jest w sytuacji, gdy podejrzewamy, że przyczyną problemów neurologicznych może być choroba kardiologiczna (np. wówczas gdy oprócz objawów neurologicznych stwierdzamy u pacjenta zaburzenia rytmu serca, szmery sercowe, objawy sugerujące przemijający atak niedokrwienny, w przypadku zdiagnozowania udaru mózgu). Ocena układu krążenia pozwala w niektórych przypadkach odpowiedzieć na pytanie czy obserwowane u pacjenta epizody utraty przytomności mają charakter omdleń kardiologicznych czy też są to incydenty o charakterze neurologicznym.
W tym celu wykonujemy badania takie jak:
Badanie neurologiczne
Prawidłowo przeprowadzone badanie neurologiczne pozwala w wielu przypadkach określić, czy u danego pacjenta występuje problem neurologiczny, czy też cierpi on z powodu zaburzenia innego typu np. o charakterze ortopedycznym. Badanie neurologiczne dostarcza również bardzo istotnych informacji na temat neurolokalizacji, czyli pozwala określić w której części układu nerwowego toczy się proces chorobowy. Wiedza na temat umiejscowienia problemu umożliwia racjonalne zaplanowanie procesu diagnostycznego i sprzyja postawieniu trafnej i szybkiej diagnozy.
Badania krwi
Badania krwi umożliwiają zarówno wykrywanie zaburzeń dotyczących narządów spoza układu nerwowego, w przebiegu których często pojawiają się objawy neurologiczne (niewydolności wątroby i nerek, cukrzyca, hipoglikemia, niedoczynność tarczycy, zaburzenia elektrolitowe) jak i chorób pierwotnych układu nerwowego (nosówka, toksoplazmoza, nużliwość mięśni, zapalenie mięśni żwaczy).
Wykonujemy następujące badania krwi:
- morfologia
- ocena rozmazu manualnego
- badania biochemiczne
- badania serologiczne
- badania hormonalne
- badania mikrobiologiczne
- PCR.
Badania obrazowe umożliwiają uwidocznienie nieprawidłowości w zakresie centralnego i obwodowego układu nerwowego, mięśni, czaszki i kręgosłupa (urazy, wady wrodzone, procesy nowotworowe, zapalne i degeneracyjne, zmiany o charakterze naczyniowym). Zaawansowane techniki badawcze takie jak mielografia, badanie CT i mielo-CT oraz rezonans magnetyczny pozwalają na precyzyjne określenie miejsca kompresji rdzenia kręgowego w tzw. mielopatiach z ucisku (przepuklina jądra miażdżystego, złamania, zwichnięcia i niestabilności kręgów, procesy nowotworowe) i pozwalają na zaplanowanie zabiegów chirurgicznych. Badania CT i MRI dają możliwość obrazowania tkanki nerwowej, a co za tym idzie czułego wykrywania zmian takich jak pierwotne i wtórne nowotwory, zapalenia, zmiany o charakterze naczyniowym i wiele innych.
Wykonujemy:
- RTG czaszki i kręgosłupa
- Mielografię
- USG przezciemiączkowe u szczeniąt i kociąt,
- USG układu naczyniowego wątroby
- Współpracujemy z ośrodkami, w których wykonywane są badania tomografem komputerowym (CT, mielo-CT) oraz rezonansem magnetycznym (MRI).
Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi, pozwala na wykrywanie chorób centralnego układu nerwowego różnego tła takich jak np. zapalenia mózgu o nieznanej etiologii, nosówka, FIP, neosporoza, toksoplazmoza, zakażenia bakteryjne i grzybicze, nowotwory).
Wykonujemy następujące badania płynu mózgowo-rdzeniowego:
- stężenie białka
- liczba komórek
- ocena cytologiczna
- badanie mikrobiologiczne
- badania serologiczne
- PCR.
Badania genetyczne pozwalają na diagnozowanie niektórych dziedzicznych chorób układu nerwowego i mięśni szkieletowych (zapaść wysiłkowa, fukozydoza, gangliozydoza, leukodystrofia globoidalna, myotoniacongenita, hipertermia złośliwa).
Biopsja nerwów i mięśni
Pobranie bioptatów (próbek) tkanek pozwala na wykonanie badania histopatologicznego (ocenę mikroskopową). W przypadku chorób nerwów obwodowych i mięśni badanie histopatologiczne jest często niezbędne do postawienia ostatecznej diagnozy (zapalenia, nowotwory, choroby degeneracyjne).
Biopsja nerwów i mięśni
Pobranie bioptatów (próbek) tkanek pozwala na wykonanie badania histopatologicznego (ocenę mikroskopową). W przypadku chorób nerwów obwodowych i mięśni badanie histopatologiczne jest często niezbędne do postawienia ostatecznej diagnozy (zapalenia, nowotwory, choroby degeneracyjne).
Badanie okulistyczne
Badanie okulistyczne pozwala na pośrednią ocenę wielkości ciśnienia wewnątrzczaszkowego (ocena dna oka) oraz różnicowanie ślepoty ośrodkowej (neurologicznej) od ślepoty obwodowej (związanej z chorobami tych struktur oka, które nie stanowią elementu układu nerwowego).
Wykonujemy następujące badania:
- badanie oftalmoskopem
- tonometria
- badanie USG gałki ocznej.
Ocena układu krążenia przeprowadzana jest w sytuacji, gdy podejrzewamy, że przyczyną problemów neurologicznych może być choroba kardiologiczna (np. wówczas gdy oprócz objawów neurologicznych stwierdzamy u pacjenta zaburzenia rytmu serca, szmery sercowe, objawy sugerujące przemijający atak niedokrwienny, w przypadku zdiagnozowania udaru mózgu). Ocena układu krążenia pozwala w niektórych przypadkach odpowiedzieć na pytanie czy obserwowane u pacjenta epizody utraty przytomności mają charakter omdleń kardiologicznych czy też są to incydenty o charakterze neurologicznym.
W tym celu wykonujemy badania takie jak:
- EKG,
- Echo serca,
- badanie RTG klatki piersiowej
- pomiar ciśnienia krwi.
DERMATOLOGIA
Problemy dermatologiczne należą do jednych z najczęściej zgłaszanych przez właścicieli zwierząt. Zwykle są uciążliwe i frustrujące dla obu stron, leczone przewlekle, bez większego sukcesu.
Dermatologia weterynaryjna to setki chorób, klinicznie niekiedy bardzo podobnych, ale o zupełnie innej etiologii i leczeniu. Prawidłowo przeprowadzony wywiad i badanie kliniczne to połowa sukcesu. W VetHouse stawiamy przede wszystkim na dokładną diagnostykę, bo tylko prawidłowe rozpoznanie doprowadzi do sukcesu terapeutycznego.
Techniki diagnostyczne w dermatologii:
- badanie cytologiczne
- badanie histopatologiczne
- badanie mikroskopowe włosów (trichogram)
- posiewy mikrobiologiczne wraz z antybiogramem
- badania mikologiczne wraz z mikogramem
- zeskrobiny skóry powierzchowna i głęboka
- biopsja aspiracyjna cienkoigłowa
- test z przylepcem
- diaskopia
- badania krwi
Większość badań wykonujemy na miejscu, w trakcie wizyty z pacjentem oraz współpracujemy z referencyjnymi laboratoriami weterynaryjnymi.
Zajmujemy się leczeniem:
- ostrych i przewlekłych zapaleń zewnętrznych przewodów słuchowych i skóry,
- chorób o podłożu autoimmunologicznym,
- grzybic skórnych,
- chorób pasożytniczych,
- chorób skórnych o podłożu hormonalnym,
- zmian pourazowych,
- chorób alergicznych,
- chorób pazurów,
- chorób zatok okołoodbytowych,
- chorób nowotworowych,
- innych dermatoz.
